Kategorie

PORADY

Jest wiele materiałów podłogowych, jednak żaden z nich nie wnosi do domu takiego ciepła i naturalności jak drewno. Dlatego cieszy się ono od wielu lat niesłabnącym powodzeniem. Kto chce mieć naturalną, miłą w dotyku podłogę, po której z przyjemnością chodzi się boso, wybiera parkiet.
 

Podłoga drewniana - ale z jakiego drewna ?

Aby dokonać tego wyboru, trzeba zdecydować o gatunku i klasie drewna (czyli, jak mówią specjaliści, o wzorzystości wynikającej z barwy, układu słojów i ich struktury). Gatunek i klasa drewna wpływają na jakość podłogi - jej wytrzymałość, trwałość i wygląd. Wybierając drewno, należy uwzględnić nie tylko to, czy nam się podoba; ważne jest też przeznaczenie pomieszczenia. Podłogi w holu, kuchni lub pokojach dla dzieci wycierają się znacznie szybciej niż na przykład w pokoju gościnnym czy gabinecie. Do niektórych pomieszczeń trzeba zatem wybierać materiał o lepszych cechach wytrzymałościowych - twardszy, mniej ścieralny. W sypialniach i innych pomieszczeniach, do których raczej nie wchodzi się w butach, można stosować wszystkie rodzaje drewna, zarówno te miękkie: sosnę, świerk czy brzozę, jak i twardsze: buk, jawor, klon, dąb, jesion czy gatunki egzotyczne (patrz ramka). Salon, hol, korytarze i kuchnia wymagają zastosowania twardszego drewna oraz odpowiedniego sposobu zabezpieczenia podłogi: odpornego na ścieranie lakieru, oleju czy wosku.

Wybierając klasę drewna, nie można zapomnieć, że drewno jest dziełem natury - najbardziej oryginalnego twórcy. Wybór najwyższej klasy drewna, czyli deszczułek najlepszej jakości, ale jednakowych, może pozbawić podłogę wyrazistości i naturalnego wyglądu.

Parkiet czy nie parkiet?

W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych technologii wykańczania podłóg drewnem i materiałami drewnopochodnymi. Hitem stały się panele laminowane wykonane z materiałów imitujących drewno, często niesłusznie nazywane parkietem. Rozmaitość ofert powoduje trudności z wyborem, zwłaszcza że materiały często nie odpowiadają ich nazwom. Jako parkiet sprzedaje się wyroby, które tylko z daleka go przypominają. Nie dajmy się zwieść.

Uwaga: parkiet to posadzka z deszczułek z litego drewna lub z płyt, zazwyczaj kwadratowych, z naklejonymi deszczułkami różnych odmian drewna, które tworzą czasem barwne mozaiki. Tą nazwą może być też określana posadzka wykonana z elementów klejonych warstwowo z drewna lub z materiałów drewnopochodnych (i wyglądająca jak parkiet), ale tylko wtedy, gdy wierzchnia warstwa drewna jest wystarczająco gruba, by umożliwiać jej odnawianie przez wielokrotne cyklinowanie. 

Tradycyjne posadzki drewniane oprócz ułożenia wymagają obróbki i zabezpieczenia powierzchni - w ten sposób wykańcza się nie tylko najlepiej u nas znany parkiet z deszczułek ułożonych w jodełkę oraz podłogi z desek, ale także parkiety lamelowe i mozaiki parkietowe.

Ktoś, dla kogo ważny jest czas, może wybrać produkty z wykończoną powierzchnią, wymagające jedynie ułożenia, czyli parkiety gotowe. Podłogi warstwowe z kilkakrotnie lakierowaną drewnianą warstwą wierzchnią są dziś bardzo popularne, ponieważ łączą w sobie nowoczesną technologię z urokiem naturalnego materiału. Konstrukcja warstwowa ogranicza bowiem ruchy drewna towarzyszące wahaniom wilgotności i temperatury w pomieszczeniach, a przez to eliminuje ich efekty, czyli szpary. Podłoga jest stabilna i odporna na zmiany.
 

RODZAJE PARKIETU
 

Parkiet tradycyjny
Składa się z drewnianych deszczułek, zwanych potocznie klepkami, które mają pióra i wpusty służące do ich łączenia. Deszczułki mają długość od 250 mm do 500 mm, szerokość od 50 mm do 70 mm i grubość: 22, 16 mm. Parkiet tradycyjny charakteryzuje się dobrą izolacyjnością cieplną i akustyczną oraz uniwersalnością zastosowania. Można go układać na każdym podłożu, komponując z deszczułek różne wzory, a dzięki dużej grubości warstwy użytkowej (9-11 mm do pióra/wpustu) także wielokrotnie odnawiać.

Parkiety tradycyjne wytwarzane są w Polsce głównie z dębu, buku, jesionu i klonu. Bardzo ciekawe pod względem barwy i usłojenia (wzorzystości) są gatunki mniej u nas popularne: dąb czerwony, wiąz, czereśnia czy akacja. Coraz częściej spotyka się także parkiety z drewna egzotycznego, takiego jak: mutenye, jatoba, doussie, badi, kempas, merbau, teak, ipe, curupayra czy sucupira. Są to parkiety bardzo twarde, o interesujących barwach i układzie słojów, ale najczęściej o większych rozmiarach elementów.

Na cenę parkietu wpływają: wielkość elementów (większe deszczułki są zawsze droższe), stopień przesortowania, czyli klasa wzorzystości (wyższa klasa - wyższa cena), oraz gatunek drewna. 

Parkiet lamelowy
Złożony jest z elementów wykonanych z litego drewna, ale bez pióra i wpustu. Deszczułki najczęściej mają grubość 10 - 22 mm  Mocuje się je do podłoża na klej.
 

Mozaiki parkietowe
Są to elementy drewniane łączone w tafle przyklejone do płyty lub siatki, z którymi mocuje się je do podłoża. Łączna grubość tafli wynosi najczęściej 10 lub 14 mm. Najbardziej znane są zwykłe mozaiki, w których tafle mają naprzemiennie ułożone niewielkie elementy z tego samego drewna, jednak na zamówienie wykonuje się również ozdobne podłogi z tafli o skomplikowanych wzorach. Dzięki intarsjom, czyli wstawkom z różnych gatunków drewna, można uzyskiwać dekoracyjne wielobarwne kompozycje. Takie mozaiki mają bardzo różne wymiary, ponieważ wykonywane są na specjalne zamówienie i zawsze według projektu.

Parkiet gotowy dwuwarstwowy
Są to elementy o wymiarach podobnych do tradycyjnego parkietu, ale o konstrukcji dwuwarstwowej i polakierowanej powierzchni. Wierzchnia warstwa jest z drewna grubości 3-7 mm, a stabilizująca - najczęściej z dębu, buku lub sosny, grubości 6-10 mm. Takie klepki łączy się na pióro i wpust oraz układa podobnie jak zwykły parkiet. Nie trzeba ich cyklinować i wykańczać.

Twardość różnych gatunków drewna:

Drewno od najbardziej miękkiego do najtwardszego:
sosna, świerk, olcha, brzoza, klon europejski, orzech amerykański, teak, iroko, wiśnia, jesion, dąb, dąb czerwony, buk, merbau, eukaliptus, jarrah, mutenye, klon twardy, grab, doussie, kempas, jatoba, sucupira.

Podatność drewna na kurczliwość:

Zmiany wymiarów - od największych do najmniejszych: grab, kempas, buk, klon twardy, jesion, sucupira, świerk, sosna, olcha, brzoza, wiśnia, dąb, akacja, iroko, jatoba, ipe, czereśnia, orzech, doussie, teak, merbau.

WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE WYKOŃCZENIA POWIERZCHNI UŻYTKOWEJ PARKIETÓW

Podstawowe zagadnienia

W drewnie wielu gatunków drzew egzotycznych występują substancje oleiste oraz różne związki chemiczne, które w zetknięciu z lakierem/olejem nawierzchniowym mogą wywołać niepożądane reakcję lub dramatycznie wpłynąć na zmianę koloru drewna. Dodatkowo wymogi ekologiczne zmuszają firmy produkujące chemię nawierzchniową do eliminowania pewnych składników lakieru i zastępowania nowymi komponentami, które to mogą niekorzystnie oddziaływać na poszczególne gatunki drewna. Dlatego też, aby uniknąć tych niepożądanych reakcji przed rozpoczęciem procesu lakierowania/olejowania NALEŻY WYKONAĆ TESTY LAKIERU/OLEJU na przygotowanej do wykończenia podłodze.

WYBÓR CHEMII NAWIERZCHNIOWEJ

Systemy olejowe z lub bez wosku

Ten system zabezpieczenia jest głównie zalecany do miejsc użyteczności publicznej takich jak: szkoły, biura, sklepy. Powód - możliwość szybkiej renowacji/konserwacji podłogi. Większość gatunków egzotycznych należy do grupy bardzo twardych, dlatego też nie ma potrzeby wzmacniani twardości warstwy użytkowej przy zastosowaniu lakieru. W przypadku podłóg w pomieszczeniach o dużym natężeniu ruchu, które charakteryzują się ciemną barwą, wszelkie zarysowania na lakierze pozostawiają jaśniejsze ślady. W przypadku podłóg olejowanych miejscowe zarysowania są możliwe do usunięcia przy zastosowaniu odpowiednich środków konserwujących.

- olej, a właściwie mieszanina oleju i żywic, uwypukla naturalne właściwości drewna: barwę, układ słojów; podłoga jest aksamitna, przyjemna w dotyku i łatwo ją utrzymać w czystości; aby zachowała odporność, wymaga jednak fachowej konserwacji kilka razy w roku.

Tradycyjne woskowanie jest dzisiaj mało popularne z powodu pracochłonności i trudności w utrzymaniu takiej podłogi (woskowanie trzeba często powtarzać).

Systemy lakierowe
Systemy lakierowe są w dalszym ciągu najbardziej popularnym sposobem wykończenia powierzchni w pomieszczeniach mieszkalnych. Stosując lakiery, należy pamiętać o ich oddziaływaniu na zmianę koloru drewna

1.Lakiery na bazie wody

- nie przyciemniają drewna
- powstrzymują proces ciemnienia
- jako lakiery elastyczne redukują efekty rozsychania się drewna

2. Lakiery poliuretanowe
- przyciemniają drewno

PROBLEMATYCZNE GATUNKI DREWNA

- lapacho/ipe - związki zasadowe w drewnie - zmiana koloru na czerwony
- doussie - związki krzemu (białe wykwity) - lakier nie przyjmuje się
- jatoba - związki krzemu nie widoczne gołym okiem, po lakierze jaśniejsze plamy
- teak - związki olejiste - lakierowanie problematyczne

WZORY UKŁADANIA PARKIETÓW


Strona głównaStrona główna